Yağmurlu Şiir

Yalnızlığın dibine soktun beni vallahi!
Ulan yağmurlu bir günde insan terkedilir mi?

Üstelik bir ayrılık havasının eseceğinden, hiç bahsetmemişti meteoroloji
Çok ağlamıştım, o kadar ağladım ki hiçkimse bunu farketmedi...

Sırıldıklam eve döndüm, çaldım çalınan hayallerim gibi zili
Kapıyı açtım annem;
"Oğlum bu ne hal, üşüteceksin gir içeri" dedi...

Ağlamıştım,
Çok ağlamıştım,
En az gökyüzündeki bulutlar kadar yaş akıtmıştım,
Annem bile farketmedi...

"tamam anne" dedim,
İçimde sıkıştırılış bir şehir dolusu yalnızlıkla girdim içeri...

İçerim bir yangın yeriydi,
Gözlerimden taşıyordun yanaklarıma,
Hiç kimse bunu farketmedi...

Oysa yağmur güzeldi,
Sende vardır diye getirmedim yanıma şemsiye,
Aynı çatının altında beraber dolaşırız diye...

Gidilir mi, böylesine ansızın
Koyup yüreğimin orta yerine bir sızı?

Pek ağır oldu yalnızlığın,
Yağmur sağnak düştü ardınca,
Karıştı yanaklarıma...

Hiçkimse farketmedi!
Ne çok ağlamıştım oysa...