Yağmuru Tutan Ellerim

Sokakta devriye halindeydi gölgeler

Ağlayan bir bulut uyanık

Kaçmaktaydı yağmurdan ıslak melodiler

Binlerce "ben" düşüyor nakaratlardan 

Eriyorum...

Eriyorum o karanlık kaldırımlarda 

Soran, gören yok beni 

Sönüktü tüm lambalar

Bilen yok gibiydi karanlıktan korktuğumu 

Zincire vurulmuş bir zamandı 

Kahpe bir inat sarmıştı bu şehri

Bir güvercin olmak isterdim oysa 

Süzülmek isterdim gümüş gerdanlıklı mavide

Meğerse kanatları kırıktı güvercinlerin 

Kurşuni kabuslara bürünmüş bulutlar

Günahlardan arınmak için

Tanrıyı mı bekliyordu herkes... Bilemedim 

Yoruyor beni kovalamaca 

Kaçamıyorum

Kaçamıyorum bi türlü ayazdan 

Düşüp kalıyorum olduğum yerde

Hâlâ yakamdaydı dünden kalan "ben"ler

Şimdi yalnızım

Tekrar tekrar yazıp siliyorum 

Anlatmak istiyorum yağmuru tutan ellerimi 

Çizmek istiyorum yüreğimi...

Gözlerimdeki ıslak kalpleri 

Yapamıyorum...

Dalıp gitmişti uzaklara sözcüklerim 

Limon ağaçlarında ayrı bir karamsarlık

Aynadaki yüzde ayrı...

Oysa kin neydi bilmezdi dudaklarım

Bilmezdi ıslanmayı yanaklarım

Kış güneşi doğardı erkenden 

Ayazdan kaçarken kirpiklerimde...