Yak Çerağı Cennette

Her sessiz duruşumda sandın düşünüyorum
Her gördüğüm gölgede bir başka tahayyülle
Her duygusuz solukta canda eşiniyorum
Kan beynime sıçrıyor bu aşka tahayyülle


Bir dünya bulabilsem içime sindirdiğim
Üç boyutlu tasavvur imkânı var mı acep
Sürdürürken hayatı arzumu dindirdiğim
Süreçte hata yapsam Rabbim yakar mı acep


Bir rüya âleminin açıp sırlı yüzünü
Seyre koyulmak kadar tatlı bir şey var mıdır
Ve elinden tutarak yârimle gökyüzünü
Dolaşmaya çıkarsak acep gökler dar mıdır


Der ki dervişin biri, elde kamıştan ney'i
Dönerken başın gibi, o meyden içtiğinde
Üfleyince anlarsın yaşarken bu deneyi
Sanırsın ki âlemsin kendinden geçtiğinde


Gel de benim gözümle gir bak her şey aşikâr
Göreceksin hayali, hayallerle sarılmış
Ve bağlamış ipekle yar saçını zülüf-kar
Gözleriyle can sunar; can ki, canla karılmış


Ve Rabbim tasavvurda köksüz ağaç bitirir
Lakin köksüz insanın olmasına kıyamaz
Objelerin imgesi bazen cezbe yitirir
O yüzden bizim dalda bülbül de şakıyamaz


Biz olduk tuba dalı ve yaprağı, cennette
Salındık huşu ile nidamız Allah Allah
Ve dedik; 'Ulu Rabbim!' Yak çerağı cennette
Cezbe ile çağladık sedamız Allah Allah


..........Elazığ, .01.12.2011...