Yakamdaki Amonyak

senin öykünü
şiirini silip atacaklar
biliyorsun,
ne efendiliğin kalacak
ne de saygınlığın
susacaklar



karnım aç
dolu yağan sokağa en büyük ilaç
yakamdaki amonyak



şiltlerin,
şarapnel parçalarının öbür yakasından sesleniyorum
şartelleri indir bezirganbaşı
ağır, düzensiz hiç bir sözü kaldıramam artık



bütün benzetmeleri yıkan
bütün ideolojileri çürüten
fosforlu ışıklarının gecesine süzüldüğü caddenin
kısm-i felçli kaldırımlarına oturmuş ağlayan
ayaküstü sevişen ucuz fahişeler gibi
kendini acındırır ifadeler atma masama



ben çok ağladım zamanında
kalbim çok önceleri geçti, ışık hızında
yatay bir sevgilinin koltukaltı sıcaklığından




black_1