Yakamoz Denizli Aşk Düşleri

Ruhum, nice toz pembe düşlere gebe,
Tütsüsünde yalnızlığımın,yine bu gece...

Taşlaşmış lavlar gibi olsa da gelecek ümitlerim,
Etna volkanı gibi patlamaya her an hazır, şu biçare gönlüm..

Belleğime kazılı, yaşayamadığım ,yaşatmadıkları eski divane aşklar,
Bu gece de sükût özlemleriyle arş-ı alâ'yı kucaklıyorlar..

En şaşkın,en mahzun ve en çaresiz kalışlarımdayım,
Yitik en son sevdamın ardından yine bu gece...

Gönlüm,kaderimin yazgısı çığlıkların ve hıçkırıkların esaretinde,
Çıkarken avare duygularım gece karanlığında yâr sohbetlerine...

Sesliyor beni ta uzaklardan,muhabbet bağıma giren meşk raksları,
Ve yazmalı yaşmaklar altına gizlenmiş yeni sahte aşk masalları..

Doğuyor nihayet yeni bir gün, hasret dağlarımın zirvelerinden,
Buharlaşıyorken güneşle,dün gecemi dolduran tüm pembe düşlerim..

Sararken pür heves kıpkızıl ufuklar tan yerlerini,
Vuruyor geceden kalmış solgun yüzüme sabahın serin nefesi..

Ve, yine o bildik ekşi ve buruk tad damağımda,
Bir kere daha hayâl kırıklığıyla son buluyor,bu acemi şairin son gecesi...

Duygusal yalnızlıktır, kişinin her doğan sabah içini titreten,
Yakamoz denizli mavi aşk düşleridir, kişiyi şair eden...