Yakarış Şiir(ler)i

1.

beni zerdâli çiçeklerine yasla!

yaşamın anlamı nedir, onu anlat

nedir sıcak zulası sevginin

upuzun bir güzse ömrümün yarısı

öbür yarısı ilkyazlara yönelik

boranlara sırdaş ömrüm özler yağmuru

yaralarımın sembolüsün sen benim

yangınlı kaderimsin, tıpkı bir gül kıvâmında

kimbilir öteki yüzüsün suskunluğumun

ceremesi çekilmiş ve çekilecek cesâretlerin

dilinden düşmeyen anti-faşist türküsün

barajıyla dövüşen bir ırmak gibi

güzel günlerin güvencesi, büyük olasılıkla

kimliğimin yüz-akı, köktenci sesim

yeryüzünü kavrayışımın biricik seçeneği

mâdem ki şafağa varır bu acının parkuru

çivile beni gecenin koyu karanlığına

dağlar senin her dönemde anayurdun ya!

2.

a.

en yaramaz çocuk ol

çiçek ol, en kuralsız

kıran-kırana yaşadığımız

şu uğursuz günlerde

gözünü budaktan sakınmaz söz ol

sedef saplı bir bıçak ol

saplan kalbime

delice yağmur ol

beni ıslat

ipeksi saçlarında

çıkan fırtınaları

devir üstüme

sarıl utanmazlığıma

unutkanlığıma da sarıl

karamsarlığımın ışıldağı

iyimserliğimin yurttaşı ol

parasızlığımı-pulsuzluğumu, çulsuzluğumu sev

bil ki sevda denen olgu

yüreklerde meyvelenir

sarayda ve köşkte değil

b.

iplik iplik

düğüm düğüm

doku beni

sırılsıklam sevincinle

sevdanla

kıvrım kıvrım kederinle

kavganla

doku!

doku!

ak-pak ayaklarının

altına serilecek

kilim olayım

nakışları yaşam yüklü bir kilim

sevgilim!

3.

sen sevdayı sıradağların doruğunda mı

çiçeklenmiş bir öfkenin içinden çıkarak

yağmur çisentisinde mi dolaştırırsın

sen sevdayı sokak sokak kapı kapı mı

kurduğun düşlerin rüzgârında savrularak

ozanca bir duyarlıkla mı dolaştırırsın

sen sevdayı dervişçe düşünler içinde

korkunç uçurumunda mı yaradılışın

kalbinin burgacında mı dolaştırırsın

ey hüzün ormanının utangaç kızı

senle dolup-taşmalıyım

ishakkuşu öttüğünde yarılan kalbinle

sana bağışlandı bak

balçık ile kuşkudan

türeyen bilgi

görmezlikten gelme, n’olur

duymazlıktan gelme, n’olur

yaşantımın ölüme eşdeğer olduğunu

gene dolaştır sevdayı, gücünün yettiğince

çapraz ateş altındayım, al beni de yanına!

4.

beni baharla karşılaştır

karamsarlığımdan arınayım

iyice bir arınayım

rüzgârımı çiğdemli kıl

aşk yurduna savrulayım

ozanca bir savrulayım

sesimi sesine sığdır

sessizliğimden sıyrılayım

sessizce bir sıyrılayım

içimdeki şu yangını körükle

canevimden haykırayım

gönlümce bir haykırayım

öp beni, çıldırt, ufala, dağıt

tartışmasız senin özünde, benliğinde yok olayım

yiğitçe bir yok olayım

5.

susma, sesin çınlasın, n’olur

her bir şey tatsızlaşır sen sustuğunda

ne gerçeklik güzel, ne düşler sıcak

güneş gizemli değil ufukta

gülsene hadi gözlerin ışıklansın

gözlerin ışıklanırsa şehir aydınlanır

hiç şüphesiz, dirlik-düzenlik gelir

severek katlanırım acılarıma

sessizce yüksünmeden çocukça

“ölümsüzlük ardında gılgamış”ı oku bana

veyâ ne bileyim, bir hint masalı anlat

bir de gülücük kondur dudaklarına

öylece karşılıklı yıldızlara tutunalım

yıldızlara tutunalım, kıyâmet kopuncaya

6.

derin uykulardan uyandır beni

sarmaşıklı gülüşünü sevdiğim kadın

uyandır da göreyim dünyanın hâllerini

karmakarış öpüşünü sevdiğim kadın

anlat bana: ne zaman bitecek bu zulümler

sağanak yağış bakışını sevdiğim kadın

şöyle şiir tadında yaşamaklar yakın mı

sevda-barış duruşunu sevdiğim kadın

bir rüzgâr ol, es hadi veyâ deniz ol kudur

yangın-yanış kalışını sevdiğim kadın

(*): Eksik Kırlangıç kitabımdan, 2014