Yakılacak Bir Kaç Anı

şimdi,
bir kibritle tutuştur fotoğrafları
bütün anılarımızı
kül siyahı tükenişlere göm
bir kül tablası olabilir ancak,
yaşadıklarımızın mezarı

adı değişsin sarıldığımız sokakların
eskisin yürüdüğümüz kaldırımlar
üstü kalemle çizilen bir isim gibi
amel defterinden yırtılsın geçmişimiz
bendini aşan bir nehir gibi taşarken sevgiden
öyle hiç etmişiz ki birbirimizi
kanasın bileklerimiz...!


pişmanlığın hüküm sürdüğü gecelerde
eksildikçe sevinçler
kesildikçe nefesimiz
anlıyoruz
artacak yüzümüzdeki o sahte gülüş
kurşuna dizilecek telörgülerde
içinde hüznü barındırmayan türküler
ne ekmeğin tadı aynı olacak artık bize
ne de sarılarak uyuduğumuz geceler


eski bir elbiseyi yeniden giyer gibi
yeni bir sayfa da açamayız ki bize
devam edemeyiz ki kaldığımız yerden
dar gelir ruhumuza geçmişimiz
her ayrılıkta büyürmüş beden...

üstelik liman olmuşuz sığıntı aşklara
ne vakit derinlerden bir ses "keşke..." dese

ya benim göğsüme yaslanan bir başkası var
ya da bir başkasının omzuna baş koyan sen...