Yaktım Özlemlerin Anızlarını
Kirli bir gece düşte, namlu dirençte
Parmakta tetik, soluk karışıyor neme
Dalda baykuş, çığırtkan devinimlerde
Besleniyor söz, korku patlıyor gecede.
Silkelense alaz bir yangın, düşse tene
Çığlıkların tarlasına ekilerek yellerle
Ağıt kirpiği deşse, en hazin türkülerle
Yaralarımı öpse bozkır gözlü sevda.
En soylu özlemlerin yatağı ıslak kalsa
Gece artığıyla beklemese aşk sofrada
Sabrın kurnalarından özlem damlasa
Acının mermerinde sancılar yanmasa.
Islak yüreğindeki karanfil hıçkırıklarla
En duru aydınlıkların kandiliyim sana
Zaman yangın hasadı, gel baharlarla
Yaktım özlemlerin anızlarını, anlasana.
Çok etkileyici bir anlatım.
Yoğun aşkın ve özlemin çıkardığı yangından kaçası gelmiyor okurların.
Betimlemeler, uyak, ses, dalga dalga büyütüyor yangını.
Anlamamak olası değil ama anız yakmak(!) risklidir şair; söndürülmesi özen ister ki şiirde bu özen gereğince gösterilmiştir.
İçtenlikle kutluyorum.
tebrikler👍👍👍👍
güzeldi,teşekkürler paylaştığınız için.
Elinize sağlık çok güzel olmuş