Yalansa Yalan De

Sol yanımı hissizleştirip,
Suçu aklımla pekiştirenlerim !
Kelebeklerimi öldürüp,
Kuru yapraklar serpiştirenlerim..
Öyle söylenecek sövüşlerim var ki suskunluğumda...
Öyle çok ki..

Kahrımla sardım sarmaladım kalbimi,
Attım eski püskü, küf sinmiş eşyalar rafına..fırlattım işte.
İsteyen alsın, alıpta kırsın !
İsteyen eskicinin 2. el tezgahlarına satsın !..kimin umrunda ki..
Kime niyeet kime kısmet demişler..
Boş boş kıymet işlemişler..yormuşlar..yorulmuşlar..

Ah benim kolpa düşlerim !
Yalpanırken yontulmuş hayallerim..
İlk kızgınlığıyla sövüp,
Sonrasında koşarak pişmanlığa uzaklaşan küsüşlerim..
Geri gelseniz ya..hiç ölmemiş gibi..Yarasız, çiziksiz..
Kalsanız ya !
Umuduma yelkenler takıp, yelkeleri açıp Aşk'a yol alsanız ya..

Ama na mümkün öleni diriltmek..

Kelebeklerimi de en çırpındıkları anda eceline terketmeden öldürmediler mi?
Üstüne bir de yapraklar..Kuru kuru yapraklar..Of !
Bana hep ruhumu daraltan o sonbaharı hatırlatan,
O lanetin simgesi gibi kuru yapraklarla süslemediler mi..?
Yalansa yalan de hadi..