Yalın Ayak Uçlarım

Neden Sustun,
Konuş benimle, vakit erken gitmeye,
Biraz daha ağlayayım bize,
Nasıl olsa,
Bir daha duyamacağım sesini.
Yüreğimden düştün nasıl olsa,
Kim bilir benden başka kim tutacak ellerini,
Kim yerleşecek yüreğine,
Ve hangi şanslı öpecek gözlerini.


Biliyor musun daha yanımdayken bu kadar,
Özledim şimdiden.
Düşün gidişini şimdi koca bir enkaz toparlanması,
Hiç olamayan.
Sorsam korkuyorum gitme desem,
Biliyorum gideceksin.
Arkana dahi bakmadan yabancı kıldın artık beni,
Geçmişi hatırlatsam bile ne fayda,
Sen gidiyorsun ya,
Şimdi bu şehirde hiç çekilmez olur kadınım.
Şimdi sen gecenin karanlığında,
Gözlerimin önünden kaybolacaksın.
Artık Hiç sabahlarda olmayacak.
Bahar bile kış kokacak.
Hayat çekilmez olur,
Bu sokaklarda yürüyemem şimdi.
Her yer sen olacak.


Ya şimdi sen gidiyorsun ya,
Uyumayıda beceremem artık, gitme desem de,
Biliyorum yine gideceksin.
Ne boş konuştun dersin şimdi sen.
Vakit geldi biliyorum.
Gidiyordun...
Gözlerimin büyüsünü,
Tuttuğum elleri,
Taradığım saçları,
Alıp benden gidiyordun.
Senle dolu hatıraları bana emanet bırakarak gidiyordun.
Tamam git!
Öyle bir git ki,
Bir daha seni taparcasına sevip,
Nasıl böyle yüz üstü bıraktığını,
Hatırlaya hatırlaya git.
Beni seven bir adamı diri diri öldürüp,
Bıraktığını anlata anlata git.
Yaşıyordu artık bir ölüdür,
Deyipte git benden.
Git aynen böyle git!


Aze şiiri