Yalnız

Demsiz zamanlarda yaşamak, bize kaldı

Beşerin acımasızlığı evvelden beter!

İhanetler diz boyu... Nedamet duygusu giz!

Kalleş bir düzen… Düzenbazlar efendi!

Hani;

Öte tarafa götürülen yalnızca, üç metre kefendi?

Ey! Yaşamın sonsuzluğunu kavrayamayanlar!

İnsanın soysuzluğuna secde mi din?

Uyanın gayrı! Düşelim yola!

İnayetlerle bezemek umuduyla alemi...

Gerekirse asla vermeyiz mola;

Yeter ki

Bilgeliğiyle ışıtsın yolunuzu aşk!

Yalnızlığın izini sileriz elbet...

.

.

YALNIZ

Emekledik diz sürdük...

Ve farkınada olmaksızın yüz sürdük yalnızlığa...

Güldük...

Ağladık...

Bedeller verdik bir yudum mutluluğa...

Hamdık, piştik,

Tam da olduk derken;

Yalnızlığa gömüldük...

Yalnız doğduk...

Yalnız yaşadık...

Ve...

Yalnız öldük...

Antakya, 13 Ocak 2011