Yalniz Bir Günün Resmi

Dün sabah uyandığımda
Şehrimde sanki bir öksüzdüm
Caddelere alabildiğine kalabalık
İnsanlar mavi renkli bir duvar
Zaman sadece bana yitik
Acelem yok çok vaktim var çook
Kaldırımları saydım çizgilere basmadan
Başım yerde melankolik
çocukluğumda olduğu gibi bütün reklam panolarını okudum
Eskisi kadar eğlendirmese de vakit aldı zannederim
Öyle soğuktu ki sokakta bir ben kaldım
amaçsızca dolaştım mavi duvarlara çarpmadan
Birde sıcak mısır satanlar
Sıcak kahve kokuları geldi burnuma
İnsanlar sıcacık yerlerde neşe ile hep bir arada
Bense İliklerime kadar üşüdüm
Çünkü sen yoktun
Onlar yoktu
Yoktun
Yoktular