Yalnız Değilsin Öğüt

Valizinde ne kadarsa can günlerin

Yolcusu sensin bu bedenin

Sevdaların ilme olsun sarmala

Arşa yaklaştikça beyazlar karagüllerin

İrdelenmemiş sorgularla derlenmişse bu defterin

Dolmadı sanma günah dedikleri ögretilerin.

Gaybın uzun namlusunda kara gözler göz kırpmaz

Hecelemekten vazgeçmelisin

Ezber bozmalı her sözlerin 

Avlularda çığlık çığlık gençlikle

Getiremezsin o güzel yarınları

Ufuklarda koşturan coşturandır bı nefer 

Uzak diyarların uzağındadır

Unutma herzaman bi zafer

Hayıflanmaktan vazgeçmelisin

Ellerin çorak toprağa vurmadan önce

Çatlamış ayakların basacak çimene

Her dikende gül açmaz

Kolay olmayacak bu elbette

Fenerleri uç noktalara yakmalısın

Özden öğretileri ulaştıracak sana

Atandan dedenden işitirsen bı meltem

Fısıldar herdaim gaipden bı haber

Gerçek bı küpedir bunu ayıklamalısın

Alışılmışın dışında ama

İçinden bir yerden hislerine uzanan

Göğsünden sel olup gözlerinden taşan Vuslatlarla gelecek bilgelik

Onun için çok rahat ağlamalısın 

Astığın vakit yedi lisana sözlerini

Cihanda dönence ilminle yankılanacak

Fikrinin hür ve irfanının sivri kalemiyle

Üstadların, yerine; rahat bir nefes alacak

Bunu o vakit kutlamalısın. 

Yalnız değilsin...