Yalnızım

Bu gidişler beni içten yaralar,
Dostlarımın içinde çok yalnızım.
Zaman kalbe sancıları sıralar,
Dostlarımın içinde çok yalnızım.

Yürüyorum yalnızlıklar içinde,
Yanıyorum hem de hızlı biçimde,
Gel de bunu sor da nasıl niçin de,
Dostlarımın içinde çok yalnızım.

Ölüp ölüp dirilmektir şu halim,
Ne haldesin diye soran ahalim,
Şimdi benim gözümdeki şah, alim,
Dostlarımın içinde çok yalnızım.

Kim anlar ki benim içli halimden,
Kahrolsam da bir şey gelmez elimden,
Her sözümde gam eksilmez dilimden,
Dostlarımın içinde çok yalnızım.

Dünlerimi özlem ile anarım,
Ateş düşer bedenime yanarım,
Gam kederden öldüğümü sanarım,
Dostlarımın içinde çok yalnızım.