Yalnızım

Bir yağmurun ıssız melodilerinde
Tek bir ışık odamda
Karışık saçlarımın arasında
Bir karış kıl topağı suratımda
Gözlerimin ışığı hani
Hayatın canı çekilmiş üzerimden

Hüzünle gurur arası bir duygu
Titrek ellerimde uzun bir düş
Çek içine yalnız adam tütünü
Savur bulutlarını enginlere
Düşlerin bile seni yalnız bırakmış
Yağ çekmiş hayata
Seni gözü kapalı asmış

Ajandama not düşüyorum
Takvim yaprağı hala aynı yerde
Yalnız kaldığım ilk günleri gösteriyor
Saatim günde iki kez bana
Hakikati haykırıyor

Pencerelerime karton kâğıtlar çektim
Yalnızlığıma mahsus bir perçin
Ne gündüz bana dost
Ne de yıldızlar ahbabım semada
Gözlerim kamaşmayı unuttu güneşte
Yıldızların kaç kenarı vardı
Hayat dediğin bu kadar mıydı?

Çalmayan bir kapı
Açılmamış bir gönül var bende
Duvarlarım bile umutsuz
Ellerimin çizgileri çekilmiş
Alnım pürüzsüz
Dudaklarım tebessüme
Kalbim sevmeye küsmüş

Penceremde ki kartona
Bir parmak atıyorum
Ufak bir cam
Yeni bir ufuk
Garip bir heyecan
Dayıyorum dürbünlerimi
Anlamsız bakışlarla
Bir şeyleri arıyorum
Ama neyi?
Belki de sokaklarda kaybettiğim
Beni arıyorum
Beni yalnız bırakan vefasızı
Hislerimi
Duygularımı
Anılarımı arıyorum
Karınca yuvası kadar bir delikten

Artık ne yağmur
Ne de rüzgâr yalnızlığıma eşlik ediyor
Sakallarım bile uzamayı kesti
Saçlarım beni terk ediyor
Lügatim artık sadece yalnızlığa işliyor
Anladım
Hayat beni yalnız kalacağım ana hazırlıyor

Hislerim ve uvuzlarımın bana ait olmayacağı
Soğuk ve karanlık günler

Ve bana son mektubunda şunları diyor
Sen kendini yalnız bilsen de
Seni yalnız bırakan
Seni yalnız bırakmıyor