Yalnızım Kabul

Yalnızım kabul 

Aması yok bunun tamam mı 

Kendi etrafımda tur atıyorum

Karanlıkta avcumda bir tutam umutla

Göz yaşlarım yağmurum olmuş yağıyor damla damla

Kara bulutların arasından bana bakan bir gün batımı duruyor

Tam karşımda bana bakıyor 

Dizlerimin bağı çözülmüş yavaşça yere çöküyorum 

Hayat ellerime dokunuyor her zerremde hissediyorum 

Ayağa kaldırıp başımı kaldırıyor 

Oradaki gün batımına sessiz bir kederle tebessüm ediyorum 

Evet karanlıkta yalnızım 

Sırılsıklam olmuşum ama hissetmiyorum 

Kabul kabul 

Tüm gördüklerime karşı 

Sessiz bir tebessüm sadece