Yalnızlar Yalnızıyım

Dostun en iyisini arasam kavun değil
Beni kitaplarından sildikçe yaşıyorum
Hiç bir insan başıma asla firavun değil
Bütün acı gerçeği bildikçe yaşıyorum

Başım dimdik dolaştım sanmayın ki yılıştım
Düşe kalka hayatta yaşamaya çalıştım
Derde kedere gama küçüklükten alıştım
Düşmanlarım halime güldükçe yaşıyorum

Hor gördüler kimi gün yüzüme bakmadılar
Soğuktan donuyorken kalbimi yakmadılar
Nehirimden su gibi çağlayıp akmadılar
Yüreğimi ikiye böldükçe yaşıyorum


Her darbeye tahammül ede ede bu yürek
Bırakmadı deryada ne bir sal ne de kürek
Yalnızlar yalnızıyım fazla söze ne gerek
Uzun lafın kısası öldükçe yaşıyorum

azaptar