Yalnızlığa Nazır

İnsanın yanaklarından bellidir yalnızlığı.

Henüz yirmisinde çizgiler yoksa çehresinde,
epeyce yalnızdır aşkın bünyesinde.

Göz bebekleri ışıldamıyorsa yirmi beşinde,
annesi çok sever onu ölüm dilinde.

Otuzunda hala dost diyebiliyorsa her önüne gelene
çokça da yazık etmiştir geleceğine.

Kırkında hala yalnız geziyorsa sahillerde
martılar bile sıkılmıştır simit yemeye.

Vakitsizce çalmıyorsa telefonlar ve yoksa bünye de kendisinden başka sorumluluklar
elliler anlamsızdır eller boş.

Atmışında toprak kokmuyor ve "uyan ilaç vakti" diyen yoksa baş ucunda
aslında hiç doğmamıştır ona dünya, dünya ona.