Yalnızlığı Yaralayan Kadın - 6

Baharı selamlıyordu yüreği,
Tüm ertelenmiş duyguların iyi niyetine,
Gülüp geçerken acı kahkahaların adına
Bir umut doğruyordu gözleri,
-Güneş kıskanacaktı.

Öyle sanmıştı....
Her şey toz pembe olacak,
İstemese de yalnızlığa veda edecekti.
Elbette kısa süreliğine...

Biliyordu ,bir ömür seveceği yalnızlığın
Arada ondan gideceğini.
Sevinmiyor değildi,
Bir o kadarda korkuyordu.
Mutluluktu elindeki,
Bir gün var bir gün yoktu.
Geceyle gündüzün atışması gibiydi.
Hep söz sahibi sabah olur,
Gece ise susardı...

Yine leyli laldı ...

Umutların yeşerdiği bir baharda,
Solgun gözleri ile durdu.
Baktı zamana ,
Mutlulukla raks ediyordu bir kaç zamandır.
Kendine gelemiyordu.

Terk etmiyordu.
Bam telini,
Aklından çıkmayan binbir sözleri.
Korkunun bel bağladığı yüzü,yüzleri...

Umut fakiri gönlü bir an zenginleşmişti.
Yalnızlığı takas edicekti artık.
Bir çok mutluluğa karşılık yalnızlığını vericekti.
İçine sinmedi.
Dayanamadı...
Mutluluk gelip geçici yalnızlığı kalıcıydı.
Mutluluk getiren den umudu eksiliyordu.

Yine bir başına kaldı,
Mutluluktan çaldı yalnızlığını.....