Yalnızlığım

Bir dilek değildi yalnızlığım, içimi her kanatışında
Göklere çığlıklarla haykırdığım acının
Her mısrasında gözlerimden kan gibi damlayan
Acının verdiği göz yaşlarımdan ibaretti sadece.
Her defasında unutmaya çalıştığım fakat;
Bir türlü başaramadığım
Her gitmek istediğimde ki kalışımda
Saklı bütün sırlarım..
Belki birgün geçer umuduyla yaşadım hep
Ama tek seferde verdiği acının yaralarına bakıp kanatışım
Sonra da hiç birşey olmamış gibi yaşamaya çalıştığım
Yalan hayatımın yalan insanıyım.
Kendim olmak isteyip olamadım.
Bütün boşlukları yalnızlığımla doldurdum,
Kaçırdım gözlerimi bakmadım
Hissettim, yaşadım ve görmeyi istedim.
Daha doğrusu; gördüğümü sandığım herşey
Yalnızlığımın bana verdiği sahte mutluluklardan başka birşey
Olmasa gerek ki, gözlerimi açtığımda sadece yine ve
Yine tek gördüğüm yalnızlığımın olması.
Gözlerimin dolması, acımın artması
Bazende hıçkırarak ağlayasımın geldiğini hissettim
Ama ağlayamadım bile.
Hayatıma kattığın güzelliklerden dolayı
Beni benden alıp, başka bir insan yaptığından dolayı
İnsanlara iyi gözle bakıp, göz boyamayı öğrettiğin için
Her defasında kendim olmak isteyipte, beni engellediğin için
Fakat, onca zamandan sonra bile
Benim adım yalnızlık dedirttiremediğin için
Teşekkür ederim!