Yalnızlığım Denizimde Kalsın

Sular yanmaya başladı mı bir kez bulutlar is kokar yalnız düşlere...


Çek git denizimden
sevmeyi öğrenemedin hala
öğrendiğinde
sen kendi tuzunda yanan gözyaşlarında boğulurken
ben denizin koynunda olacağım...


Hala kördüğüm gözlerin
her döndüğüm köşesinde kendimi bulurken
sen yoksun...


Sıkıca kapat pencerelerini
sarıldığın ben değilsem koynunda
yüreğine rüzgar esmeyecek
üşüyecek çıplak saatlerin...


Suda izlerin şiire çıkmıyor artık
geç kalınmış öyküler sokağı da bomboş
vakit eflatun bulutların sağanağında yorgun
bir bana bir yalnızlığıma çarpıyor...


Umutlarımı katlettiğin karanlıkta
düşünmeliyim senden bir sonraki hecenin sensizliğini...


Memleket toprağına gömün şiirlerimi
dudağı aşka mühürlenmemiş
bir kız çocuğu sever belki
el sallayan dualarla...


Aminlerim sana hala
yasaklandığın özgürlüğün içinde
göçerken senden uzağa...


26.01.2013 / Şair-i Gülhan...152