Yalnızlığım En Sevdiğim Rengim

Ve şimdi ben yitip giden bir mavilik,
Üzerimde kalan bir tek yaş bile kurumamışken,
Henüz sıcaklığında kalan sözlerinde,
Bir yangında kor olmayı beklemezken,
Bir bilebilsen kaç kez soluyorum her mavisinde,
Aklıma esişinde,
Kayboluyor her mevsimin adı
Günler sıralanıyor sanki yoklar gibi
Gidişinin bir vedası sanki
Her türkü her şiir
Ve bin bir emekle süslü hayallerimin deseni...
Kayboluyor sanki

Onca varlık içindeki karanlık
Işıkta yok esasın da bir kaybolmuşlağa gebe
Her yarın sandığım
Yarin adının geçtiği her saniye
Bir kurtuluş gibi aslında her tövbede
Varılmaz bir yolun bitmesini beklemek gibi
İşte...
Sonsuzluğa koşmak deli mavice...

İnanmak aslında solan gidenlerin de düşlere rakip olduğu
her gece....
Ve uzaklaşmak gibi sanki nefes nefes...
Bir bildiğinden
Bin bilmediğine...
Sarmak isterken seni yürekte
Akan kana inat kıyamamakta esas...
Saklanıp susmak gibi
Çığlıklar bölünürken hece hece
Bir akşamın buğusu kalan
Ela gözlerimde...
Hüzünlüyüm o günden beri...
Her ela dendiğin de aklımda sende...
Elam işledin soluyorum ama mavice...
Her renk gördüm bir tek seni saramadım ...
Yalnızlığıma dair bir sendin mahşer...
Şimdi kimsesizliğin sesli korosu var...
Yıkılası şehir üzerime geliyor
Her seferinde düşünmekte de gerek yok seni...

Elama işlemişim seni her uyanışımda
eskiden bir kez aklımdaydın şimdi bin kez...
uyanmak istemiyorum sabahlara...
Korkutuyor beni güneş...
Yokluğuna doğuyor belki binlerdeyim
Bunu o da bilmiyor...
Sözlerim dalgalanıyor hiç dalgalanmadığı kadar...
Tükeniyorum hiç tükenmeyeceğimi sandığım gibi...

Mayıstan korkar oldum süreler uzuyor sanki...
Adından çok elamda kaldın sen şimdi...
Ve gidişin bir ömür sanki...
İnanasım gelmese de inanmışım gibi....

Anladım şimdi artık
Yalnızlığım en sevdiğim rengim...