Yalnızlığımı, Yalnızlığa Bıraktılar' Kendi Yalnızlıklarıyla

Yine sarhoş ettin beni

Aslında ben sana aşık değilim!

Nedense kıskanıyorum seni

Bana hiç yakın davranmasan da ben seninim



Arkadaş dost diyemiyorum vecih-ini anınca

Aklım karışıyor senden haber almayınca

Duygularım ellerimi bağlıyor yalnız kalıyorum

Şuursuzcasına, çırılçıplak ve korumasız!



Aklımdan çıkmadın ya yıllardır

Ben aslında hiç düşünemezken bile oradaymışsın

Zihnimi ne zaman ele geçirdin düzenbaz!

Kendi kendime zulmediyorum sanıyorlar, anlamıyorlar



Uzadıkça uzuyor geceler, mısraların üstünde

Temeli sağlam mı acaba derken yıkıyor depremler

Taş taş üstünde bırakmıyorsun ki! Bileyim

Sağlam mı sana olan sevgim...



Arzuluyorum tenini her saniye

Daha dün ben derdim böyle aşk olmaz dey-ü

?Demek ki aşk değilmiş sana karşı sevgim?

Deyip de ne vazgeçebiliyorum, ne avlayabiliyorum



Sen beni avladın be ürkek ceylan

Ben seni bir garip sandıydım acımadan

Saf duyguları sürünüp yanına akmıştım

Ama sen beni yakaladın boynumdan

Kanlar lezzetli geliyor olmalı gerdandan



Bense bir kenara atılmış kitap gibiyim şimdi

Kapağı açan bin pişman

Okuyan anında iki satır, kapatıyor yüzümü yüzüme

Beni de ikiyüzlü sanıyorlar kitap gibi, senin gibi,

Bilmiyorlar öğrenmek istemiyorlar gizlerimi



İçleri keder dolmasın insanların

Ben yanıyorum...

Yapraklarım kül ve kireç dolu

Akla kara boğuşuyor içimde,

Çevirenlerin gözüne kaçıyorum

Acı üflüyorum onlara da...

Artık öğrendi herkesler ne menem bir halt olduğumu

Yalnızlığımı, yalnızlığa bıraktılar; kendi yalnızlıklarıyla

Yalnızlar tanımadı yalnızları, yalnız kaldıklarında

Bende işte sayıklıyorum senin aşkınla her gün her satırda

Jilet misali klavyenin her tuşu ellerimi parçalamakta