Yalnızlığımın En Güzel Köşesi

En olumsuz yaşanılan zaman dilimlerinde bile
Kazandığım bir dilim ekmeği öpüp koydum alnıma.
Haramdır diye
Bakışlarını çalıp koyamadım düşlerime...
Umut etmenin günahsızlığında
Yalnızlığımın en güzel çizgisinde hep sen vardın.
Biliyordum
Alıp-götürmüştü seni güzellikleri dünyanın...

Kemençenin kıvraklığında
Saz tellerinin hüzün çıkaran seslerinde
Yol eyledim yüreğimi, ancak sana konuk olacak sevdana...
Alınterimin güleryüzüsün,anlıyor musun?
On parmağımının tüm bükümlerindeki güçsün sen
Ellerim sensiz tutuyor güvercinleri acıtmasız
Seninle açılıyor kapılar özgürlüğe...

Seni ben Anadolu topraklarında güzelleştirdim yokluğunda
Elma ağaçları saç tellerinde çiçeklendi
Anlaşılır ve sözcüğe bakılmasız yeni bir ay gibi sevdim seni
Ayrı düştüğüm,gurbet edindiğim yalnızlığı sen bildim.
Seni sevmek bütün umutsuzlukları yerle bir etti.
Ve ben seni
Yalnızlığımın en güzel köşesine yar ettim.

27 Ocak 2011
Gebze/Kocaeli