Yalnızlığın Baş Savcısı..

Başımı yaslamak istedim bir an bir omuza..Kimsenin olmadığını fark ettiğim an fırtınalar koptu içimde.
Biliyordum kimsenin olmadığını ama o an hissedersiniz bazı şeyleri.Bir anda olu verir her şey.
Ne zaman kimi zaman bilinmeyenler..
Bir mezara gömülü kalıp mı daha zordur yok sa en kara balığın eşsizliğin de yok olmak mı?
Bir anne..
Bir baba..
Bir kardeş..
Bir Dost..
Neredesiniz diye haykırsam duyarlar mı acaba ?
küçük bir kız çocuğu iken bunları düşünmek nasıl bir şeydi ki?
Sorularla gömülü bir beyin ve içi acılarla gizlenmiş bir kalp..
Menfaatler ile dolu bir dünya ve için de insan diye sınıflandırdığımız Adem oğulları.

Kır,yık,dök..
Herkes kendi yaşama çabasında ise yok olmanın faydası neydi?
Tamam anlaşıldı.Yine sessizlik ve cevabı olmayan sorular.
Belki de gizleniliyordu her şeyin büyüsü.
Ortaya çıkarsa ne olacaktı ki?
Bir masal kahramanı mıydı acaba?
Acabalara gömülü kalmaktı hayat.
Keşkelerle boğulmak ve amalarla yok olmaktı.
Hayatın kendisi oyun ise insanları güzel birer oyuncu vesselam.




27//02//2013

23 Mart 2013 58 şiiri var.
Yorumlar