Yalnızlığın Müdanası Yoktur Duvarlara

vücuduna dokunduğunda yalnız mı hissediyorsun kendini
tasalanma
sevmediğin herşeye alışırsın zamanla...


çünkü
yalnızlığın müdanası yoktur duvarlara...


sen öyle san !
ya duvarlar da olmasa...



sırf gururundan
geceye düşman
tığla örer zamanı insan...
ha geldi,
ha gelecek
ha düştü,
ha düşecek
.............sabah....


yastığında sarışın güneş...
yüzünün yarısı ağlamaklı
yarısı gülen
şaşkın bir ifadeylen
bakınırsın pencereden...



yüreğimi üşüten nedir diye sorarsın kendine...
mutfak kapısının önünde
özenle bakarsın evine...
bu mu dersin
bu mu sultanlık...
boşversene !



tasasız gibi görünürsün dostlarına
şakanın bini bir para...
aslını bilmez kimse
gönlünse kuyu dibinde
ama
yediremezsin söylemek istediklerini
ister başına buyruk desinler
ister terelelli...

gel de çöz bu denklemi !


haklısın,
bazen sonunu bile bile
bazen üstüne üstüne
gelir sözcükler...
anne eli arar ellerin
.............çekine çekine...
sus olur en yakın arkadaşların
hiç bitmeyecek gibi gece...



sığdırmak istersin yalnızlığını
çizikler halinde
keyfe keder kelimelerle
bir şiirin dizelerine...
bir şarkının melodisine...