Yalnızlığın Şiiri

Öpüşlerin buz dağı sanki
Bilinmedik bir yere yağmak istiyorum,
Hüzün bulutları yüklüyüm gri,
Kara gözlerimle yağamıyorum.

Usulca tadarken ölümü,
Bilmeden ne acılar çektirmişim,
Hayat sahnesinde yer almamam,
Acılarımla oynamamam gerekirken,
Avuçlarımdan akıp giderken zaman,
Yorgun gözlerimde yağmur damlası,
Ve üşüyorum gecenin bir yarısı,
Kaderime boyun eğmişim,
Ağlatmışım yersiz yere bir kadını,
Bihaberken o kadın sevilmelerinden,
Ne acılar çektirmişim, ne acılar,
Ellerim yalnızlığın şiirini yazarken

Izdırap şimdi saatin tik tak sesi,
İçimde kış mekân tutmuş,
Bakmayın gülümsememdeki yaza,
Kahrımdan öldüm bu gece,
Ne kendimi anlatabildim insanlara,
Ne anlaşılabildim sevdiklerimce,
Vurdum gözüne gözüne kadehin,
Elimde sigaram yanar ince ince,
Ah dünya senden kahpesini görmedim.

Ve ben haykıramadım sana,
İçimde biriktirdiğim yalnızlığı,
Helallik almadan gidiyorum.
Boş yere ağlatırken bir kadını,
Artık sevmek istemiyorum.
Ezbere biliyorum aşkın acısını,
Düştüm gözlerindeki uçurumdan,
Bu son ağlayışın olacak canısı,
Ben senden alıp başımı giderken,
Yalnızlığımı ceplerime doldurdum.
Mutlu ol, kalabalıkların içinde sen.