Yalnızlık

Geceleri yırtar yalnızlığım
Dolunay tek dostum
Bulutlar küsmüş sonbaharlar kurak
Aşk bana dolunaydan ırak

Ada vapuru geçerken boğazdan
Martılar simit yemez sensizliğimi paylaşarak
Hüznüm kalemim olur resmeylerim alemi
Tuvalim bir beyaz bir tamamen karanlık

Hayat dediğin bir nehir misali
Doğuduğu yer belli sonu belirsiz
Şu yüreğim deli mi deli
Başı kimsesiz sonu sırf senli

Sen varsen gökkuşa hep yedi renkli
Ya yoksan o bile tek renkli
Ağaçlar bile yeşermez ilkbaharda
İsyan eder mevsim dönüverir sonbahara