Yalnızlık

Yalnızlık koyar adam olana
Bir başına kiminle konuşacağını şaşırır adam olan ,
Bir çare çok konuşur gırtlağı yırtılırcasına nedendir kimse duymaz çığlığını ,
Bir öfkelenir bir an sevinç göz yaşlarını siler
Bir zaman sonra hüzün kaplar benliğini ,
Ve unutur yalnız olduğunu ,
Sana beni seviyor musun diye sorar kendince ,
Ancak senden ses seda yoktur,
Sen o çığlığı hiç duymadın ki,
İşte o an yalnızlığını anlar,
kendince ağlar,
Yanağından düşen gözyaşlarının peşine hızlı adımlarla koşmaya ,
Tek tek o yaşların hesabını sormaya başlar sana ,
ama senden yine ses yok be gülüm;
evet ben senin yalnızlığına mahkum,
ben senin bataklığında ağır ağır çamura batmaya mecbur kaldım be gülüm