Yalnızlık

bazen hayat öyle bir çıkıyor ki karşına
acımasız,kavgaya doymayan bir serseri gibi...
vurmaktan asla bıkmıyor kalbini yerden yere
gözlerinin ürkek bakışları bozuyor sessziliği...

birgün geliyor sevdiğini öldürüyorsun içinde
sen öldürmezsen sevdiğini bil ki nefreti öldüyor seni
kaemin kırılıyor,onsozluğun girdabında,onsuzluğun sayfalarında
kalbimin atış şekli bile bozuldu sensiz bu yalnızlıkta...

sevdamın sesi deliyor gecenin karanlığını amansız
sen,sen,sen diye vuruluyor sanka kimsenin çalmadığı kapım...
aşkın yalnızlık kasabasında yaşıyorum zamansız...
acı gerçek çınlıyor kulaklarımda ''sen yalnızsın''...

Yalnızlık:sadece kalbinin sesini dinlemeyenlerin ölüm sebebidir....
gitmesini istemediğin ama gidişini izlediğin sevdiğinin hayalidir...
ah şu yalnızlık ''ben hiç sevmedim''diyenin çilesidir...
ama ''özlüyorum seni''diyenin en büyük yeminidir...

''ÖZLEMEK'' nedir peki ?
''ÖZLEM''
''ÖZLE''
işte ''ÖZ'' ünde saklıdır bu sözcüğün sebebi
ne geri döndürebilirsin gideni....
nede giden bilir biryerde beklendiğini...