Yalnızlık

Gün geceye döndü mü,
Çöker yalnızlık insanın içine.
Bir ses, bir el, bir ten ararsın.
Kavrulur bedenin ateşler içersinde.
Yanar durursun.
Dudakların çatlar susuzluktan.
Bir yudum su veren yoktur.
Gömülürsün yalnızlığına.
O zaman geriye düş kurmak kalır.
Sevdiğin vardır yanında.
Korur seni gecenin karanlığından, yalnızlığından.
Sarar seni sımsıkı,
Tek beden olmuşsundur artık.
Huzur fışkırır her hücrenden.
Kalmamıştır ne yalnızlık nede korku.
İki kişilik güç oluşur artık içinde.
İçin rahattır, bilirsin
Mutluluk çoktan diz çökmüştür önünde.
Hayat tek kişilik değilmiş.
Anlarsın o an.
Hayatı değerli yapan, paylaşmaktır aslında.
Gözünün içine baktığında
Onun için ölümü göze almaktır.
Yalnız uzun bir ömür yaşamak yerine
Sevdiğinle geçirdiğin kısacık ömür'ü
Tercih edersin upuzun ömre...