Yalnızlık Beşiği

Üç kıtanın tam orta yerinde düşünürken gönlünü
Güneş kaçar Kaf dağının ardına
Gökyüzü demir gibi kararır,
Ardından ısırgan otu kokulu fırtınalar fısıldar
Gıcırdayan kâgir köy evlerinin kulağına,
Sincaplar çoktan yatağa uzandı
Koca meşe ağacı ninni söylüyor diye

Engereklerin yaptığı itibar suikastlarına rağmen
Heyecanlı bir yolculuktadır işte o zaman
Damarda dolanıp duran sevda coşkusu,
Munzur çayında zıplayan
Yolunu şaşırmış kırmızı benekli alabalıklar misali

İşler yolunda gitmeyince
Kimsesizlik denizine düşersin can simidi olmaksızın,
Belirsizliğin verdiği iç sıkıntısı
Yükseköğretime giriş sınavındaki
Fizik soruları benzeri gerer insanı en zavallı yerinden.
Sevgisizlik örtüsünü baştanbaşa yırtmak
Sıcacık tümcelerin yanına kıvrılıp
Utangaç bakışlara sarılmak istersin

Sallanırken yalnızlık beşiğinde durmaksızın
Pamuk ipliğine dönüşen çelikten sinirler kopar birer birer,
Gözlerdeki ışıltı ve gönüldeki beklenti kaybolup gider,
İnternetten sipariş edilen sahte bir deterjanla
Ruhun rengârenk kıyafetleri solar tamamen.
Peşi sıra acıyı buyur edersin pencerelerden
Odanda yüreğinin kırıklarını toplarsın