Yalnızlık Günleri

yeni bir akşam daha
perdede
hep aynı gölgeler
karanlığın uzantıları
bir soba,
küçük bir halı,
bir divan,
bir minder,
tahta masa
iskemle
bir kaç kitap
iki koltuk eski
eski konaklar gibi
öğretmenlikte ilk
yıllar,
yürüyen bir dağ
zor günlerdi
uzak anne babadan
bir başına taşınan
ve yalnızlık
ve karanlık
korkuyu ve gurbeti
bütün felaketleri hatırlatan
gök gürültüleri
aysız gecelerdi
göğün tek yıldızı
umutlarım olurdu
parlar dururdu
süslerdi
o yalnızlık günlerimi ...


mustafa kaya
18.04.2018