Yalnızlık Ki
Yalnızlık ki
Kavuşamayan nehirlerin matemli gecelerinde
Farzı muhal sayılır orda hayaller
Özü kuru kendi ummanında kimisi
Güneşe küskün bir renk kusar düşüne
Bir küslükle
Bir kırgınlıkla
Bir uzaklıkla
Faili meçhul memleketleri sanık seçer
Yalnızlık ki
Kirası ödenmemiş ödünç zamanın yüküyle
Tepeleme dolduruşların hoyratları erbainde başkaldırır
Fikirsiz uyuyan sesizliğin orta yerinde
Göklerden unutultmuş bir özlem iner
Kimi gün
Kimi dün
Kimi sürgün
Gökkuşağında sağılır hayatın renkleri
Yalnızlık ki
Taze bir gülün göğsünde sabır tersyüz olur
Ezelden kıyamete sinnenin şöleninde gökten hüzün düşer
Zevksiz reklere bürünür evren gün bitmeden
Vız gelir hasrete ince kalır kahırlar
Kimisi yorgun
Kimisi yıkık
Kimisi umutsuz
Tarifi imkânsız bir terkediliştir yalnızlık