Yalnızlıklar Efendisi

Ben yalnızlığın efendisi 

Geceyi saran benim kara serçemdir

Kaderlidir bahçelerim gecenin gecesinde 

Ben yalnızlığın efendisi 

Ölüdür kiraz bahçeleri 

Anca dikerler bu bahçeye

Ben öldükten sonra bir kiraz bahçesi 

Ben yalnızlığın efendisi 

Sarhoşlarım vardır 

Birbirindendirler yalancı 

Çocuklarım vardır 

Üstlerinde kara gelinlik 

Işıklar söndü mü? 

Şehirlerine bitiverirler

Hele griden maviye gözleri yaşlı mı? Mehtaplarıma konuverirler 

Sabahleyin dağların çimenleri yaralı 

Kör bir kuş misali dinler sema

Dantellerim siyah

Banklarım yaralı, yalnız 

Ben yalnızlığın efendisi...

(Serenay Özkan)

Viata kitabından.