Yalnzlık Insanı Sarıyor

Bıçak sırtı yaşıyor insan
Alnı yerde gözü kör
Sözünü başkasından alıyor
Geçmişini unutuyor
Gecesi bilinmez kaçak vakitlerde
Gündüzü çekilmez oluyor
Kaldırımlar taşımıyor onu
Caddeler sokaklar onu tanımıyor
Dost dediği yılan oluyor
Yarını bilinmez meçhul sancılarda
Yar arkadan hançer oluyor
Uzadıkça uzuyor yalnızlık vakitleri
Kalabalık sadece kulaklarını sızlatıyor
Konuşuyor bilmeden
Susuyor dinlemeden
Acı tatlı ayırmadan yutuveriyor
Doğumunu unutuyor
Ölüme sitem ediyor
Kendini sonsuz eğliyor
İnsanoğlu insan olalı
Adam olmaktan ne anlıyor
Nefes almayı yaşamak belliyor