Yangın

Seranatlar düzerdik
Yangının içinde bulduğumuz güllere
Acımasız imgelerle prangalandık
Soldu gitti çelimsiz umutlarımız
Yamalı bohça gibi mazimizde
Neyedir aşkın isyanı bilemedik
Biz yolumuzda giderken
Bir şehir geçti önümüze
Bütün yolları kördüğüm
Bilmiyorduk hangi yaranın izidir hangi dize
Beyhude avuntuların ikrarıydılar sanki
Büyüdük bir yangının dumanında
Gözbebeklerimizi görmeden
Güvenmeyi öğrendik seslerimize
Güllerle sevişmeyi öğrenemedik
Seranatlar düzerdik sadece
Acımasız imgelerle
Harcanmış sevinçlerden
Arta kalan bozukluklar ceplerimizde
Siyah beyaz düşlerimizi bile çok gördüler
Soydular yüreğimizden derviş sabrını
Şafağı geciktiren zulümdü
Örtülecek yanı yoktu zaten,masumdu gece
Hem yalnızdık hem milyonlardık
Bir yangının orta yerinde

//1980 öncesi bölünen yurdumun insanlarına//