Yangın Mektubu

şu yüce dağlara gözüm takılır
yamacındaki karlı suya varayım
bir yudum içince sesim kırılır
söyle sana nasıl hasret yazayım

yarimin kemanı yayı bezdirir
bakışı kirpiğe resim çizdirir
karşıdan görünce dizim çözdürür
göz göze eğilip selam sunayım

şu kırık çeşmenin dibi bulanık
sarhoş gönül kahve göze dolanık
şimdi mataramdan demli karanlık
çayımla dilim dilim yari anayım

oy seni doğuran insansa eğer
o can asırlık ibadete değer
dokunmak kıymakmış güllere meğer
elimi bağla da seyrini tutayım

şu karşı yollar aşar gurbete
garip bulamazmış çare hasrete
sevdalı sinemde yer yok nefrete
ağuya zehire sevgi duyayım


saçlarki rüzgârın yönünü tutmuş
gölgenden oluşan büstümü yutmuş
ferimi gurbet diyar kurutmuş
şimdi sılama ben nice varayım

şu kurtlu tepeler bana göz eder
sevdiğim ahbaba benden söz eder
kulağım duyunca içim cız eder
şimdi hangi veliye derdim yanayım

şafak doğanaca seni düşündüm
yorgan döşek bizar sensiz üşüdüm
birindim beşindim her bir yaşındım
vuslat ermeden kime yaşlanayım

şu mesafe gazabi bûrûr turabın
geceme yetişir sisli mehtabın
özlemi yaratan o dört kitabın
şaşırdım hangisine inanayım

melal adımlarla incinmez taşlar
maralın ismiyle yumuşar kaşlar
gönlün vadisinde birikmez kışlar
sensiz serinlige gamlı kalayım

şu çiçeği sen sen diye kokladım
zararımı ziyanımı sakladım
mektubun içine yangın yükledim
oku da birazcık soluklanayım

beyazı görünce aklıma düştün
al kan büzüşünce içimde pistin
evvel daha sakin vakur ateştin
şimdi alevlerin tam ortasındayım..