Yangın Şehri Adana

Yangın şehri Adana'da acılar kol geziyor
Umutlarımı susturmuş kör bıçağın sırtımdaki izleri
Uykular haram ,haram uykular
Işıklar kapalı göz gözü görmüyor
Ne yaşadığımı bilen var
Nede yaşarken öldüğümü
Kahrolası yangın şehri Adana'da
Oysa yüreğimi defnedeli bir asır oldu
Gözyaşlarımın yağmuru ıslattı Adana'yı
Deli fırtınalarım hiç dinmedi
Yandım yıkıldım
Hüzün duvakları yüzüme yapıştı kaldı
Adı batasıca Adana'da
Gece yarıları durup şırdancının önünde öyle şırdan yemeler yok artık
Menderese gidip sevdiğinle mangalı yakıpta kebab pişirmek yok
Tadı yok ne şırdanın ne de kebabın
Umut teknesine atlayarak sevgi adasında sevdiğinle geceyi demlemek
Yakamozların ışıltısında gecenin bir yarısında çılgınca sarılıpta öpüşmek yok
Aşklar yandı kül oldu
Sevilen kıymet bilmedi
Seven kahroldu
Ve kalp yoruldu
Yangın şehri Adı batasıca Adana'da
Yürekler kanıyor
İçim yanıyor içim
En acı şalgamın bile tadı yok
O pamuk tarlasında sevdalı yürekler yok
Eller çizilmiş ,yürekler ezilmiş pamuk sevdasına
Nerde o eski aşklar yok ,işte yok
Bir ekmeği ikiye bölüp domatesi tuza banıp ta göz göze bakışarak yemek
Sıradanlaştı sevgiler eridi bitti
Menfaatler aşkı öldürürdü
Gurur bitirdi umutları
Kör bıçağın gölgesinde acılar pas tuttu
Oysa Adana bambaşkaydı
Adana ?da aşklar başkaydı
Mangal gibi yürekler bir çağ yangınında yanıyor
Sevmek haram ,sevmek mecburiyet yasasında imzalanmış
Dışarı bir adım atamıyorsun
Neden yanarsın çünkü
Elini ayağını bağlayan var
Of of adı batasıca diyorum of adı batasıca
Yangın şehri Adana ?da
Yok oldu umutlarım
İncitildi gururum
Sevmeyeceğim artık
Yakıp yıkacağım her şeyi
Küle dönecek bir kez daha yangın şehri Adana
Ha ölmüşüm ha yaşamışım ne fark eder
Adana yanıyor
Ben yanıyorum
Yüreğimi bıraktım kör bir yangının içine
Delice severek ,her gün biraz daha
Ve cehennemde yanarcasına çığlık çığlığa ölüyorum
Adı batasıca yangın şehri Adana ?da