Yanıklar İz Bırakır Tende

bu gecede yokluğunun yorganıyla örtündüm
baştan ayağa
serseri mayınlar gibiydi kalbim
patlıyordu ölü ayazı vuran güzümde
ayak seslerin yankılanıyordu
merdivenlerin mermerinde
ve artık hiç çalmayacak
kapı tokmağının sessizliği
çınlıyordu kulaklarımda
Allah ım bu nasıl feryat...

gecesi ayrı hüzün
yatağımın ortasında bölük
sabahı ayrı gam
kahvaltısında masamın sandalyesi boş
ve içimde birikiyor sensizliğine
örfe ve dolu intikam

süslü akşam sofraları ise
tatsız tutsuz
öyle boş boş
masada oğlunla bakışır dururuz
anlayacağın yerin dolmuyor
seni unutmak çok zor...

odama kapanıp gizli ağlamalarım
devam ediyor
sonra odamın ortasından geçiyor siluetin
dudaklarıma dudaklarını mühürlüyor
ve beni susturuyor
her lahza benlesin
benliğimdesin

şiirlerimin ortağı
yüreğimin tek sahibi tek otağı
gidişinle yangına verdin ortalığı
ayrılınca ölünmüyor
ama ölünce ayrılınıyormuş
bunu tecrübe edindim ve giyindim kadınlığıma

sen varken şımarıp nazlanıyordum
senden cesaret alıyordum ya
şimdi çok ciddiyim
ve kendimden cesaret almayı öğrendim..
kendimle kalmayı
kendimi tanımayı
kendimi anlamayı
öğrendim sevgilim

ilk önceleri korkuyordum ya beceremezsem diye
lakin bana giderken bıraktığın
emanetlerin en güzel cesaret veren hediye..

ve şimdi,,
yaptığın o güzel eserleri
okulları köprüleri geziyorum
ve her birinin duvarına bir çizik atıyorum
gesi bağlarında kayboluyorum sonra
bir bozlakta uyanıyorum
hangi hicazdasın
hangi nihaventte
onların dersine gidiyorum
şarkılar söylüyorum
ve sensizliği basıyorum b/ağrıma
hayata yenilmiyorum anlayacağın
bir anne,bir kadın olarak direniyorum
direniyorum sevgilim...

sonra bireysel çıkarlar için değil
toplumsal kaygılarımdan ötürü
insanlar için koşturuyorum
gelecek nesillere
aydınlık dünya bıraksın insanlar diye
biliyorum sen artık dönmeyeceksin geriye
ama ben sensiz yürümeliyim ileriye.....


uzun zamandır rüyalarımda değiidin
ama bu gece misafirimdin
üzerinde o gri takım elbise
kolunda sevdiğin saatin
ve koşturan çocuklarımız evimizde
anladım ki,obür tarafta da onlar saadetin....


unutmak mı
unutmak mı?
zamanla unutursun dediklerine bakma
zaman geçtikçe daha çok hatırlıyorum seni
unutmak mümkün mü?
yanıklar iz bırakır ve zamanla okşar teni....
ve zamanla okşar teni