Yanıyor Eski Ataşlar...

Ne zaman elim değse
Kirpikler kırılır, düşer parmaklar
Yüzümde yol bulur,
Dermansız fırtınalar...
Hiç dönülmeyecek
Gidişler saklıdır heybemde
Hiç dönemeyeceklere yakılır çağrılar...
Ayakta böyle heybetli
Durduğuma bakmayın dostlar
Kızılırmak misali
Damarlarımda dolaşır sızılar...
Bize böyle söylenmedi yaşam
Yenilendikçe hayatlar
Gidermiş analar, babalar...
Taşını sıksam suyu çıkar hani
Yüreğe oturan taşın
Suyu sıkılmıyor be dostlar...
Ana! deyince
Saklanıyor zaman
Bakışlar har, gözbebeğinde yanıyor eski ataşlar
Hiç dönemeyeceklere
Kapanıyor bizden yana yollar...
Ne garip cilvedir
'yavrum' sesi bedensiz çağlar...
Ah!
Dönüşü olmayan gitmeler.
Bir tek
Kulağına okunan salâ'nın
Namazıdır geçmeyen
Hiç dönemeyeceklere
Hep,
Cennet olsun,
Bizi de bekleyen...

Nurcan Yalçin