Yankı

'Genellikle yüzlerdir fark etmeden geçtiğimiz'

Tarık Günersel

Günler geçerken
Seviyordum seni
Eriyordum
Sözcüklerde
Sessizliklerde
Gözlerinin ışığında yokoldum
Nefessiz kaldım
Derinlerde bağıramadım
Suskundum.
Mutlu değildim
Mutlu olmak kolaydı.

1994

Ölüm isli bir fener ışığı karanlıklarda.
Ölüm isli bir fener ışığı karanlıklarda.

Işık yine de ışık. Çekilen tek bir nefes. Bir parçanın ilk defa kendinden kopuşu ve yeni bir şeylerin varlığına eklenmesi sonrasında karşı konulamaz,engellenemez tükeniş. O, ateşi yaktı ve gitti. Kendi kendine söner mi? Sönse de neye yarar? Artık yarı kül, yarı duman,biraz dudak izi,tükürük tadı,parfüm kokusu ve biraz da hayalkırıklığı.

((Sonsuzluğa giden ve hiç kaybolmayan sesler arasında buğulu gözlerinin ışıltısı dolaşacak ve hep o dudakların sahibini arayacak.Seslerin,çığlıkların,haykırışların,kahkahaların,acıdan inlemelerin,ırmak şarkılarının,yağmur adımlarının arasında.))
10 ocak 1996/istanbul