Yankılanası Şeyler

(I)

bir gemi
liman diye yanaştığı kıyı
vicdanı kayalıklı bir kişi
yüzse demir atacak yeri yok
kaçsa demir almak bilmiyor hikayesi
bütün yükü
sevişmesi işlemeli o kadın sesi
en sevdiği şarkının iki yüzlü ezgisi
ilk yüzüne kim taparsa tapsın
artık ona yetmiyor
diğer yüzünün bu şiirde yeri bile yok
kalp kırmanın havalarda uçuştuğu bir hayatta
kırılmamayı başarmış bir ayna duyuyor bunları
konuşma sırası ona geçtiğinde
gerçeklere bilenecek..

(II)

bana kalırsa -ki kalmaz ya- bu dokunuşlar zehirli
kendini bulmana engel bunlar
girme o kapıdan
v/azgeç o tenden
bu terli susuşlar bastırıyor iç sesini
özgürlüğe ait olmayan o rüyadan geçme
bütün o "beni boşver"leri kaldır at pencereden
eskiden kim olduğunu hatırlat kendine

sana kalırsa -ki kalmaz ya- iki çay söyle ikisi de açık
neler oluyor diye sorana
artık eskisi gibi olmuyor de
o evler, o odalar bizi affetmez
o kuşlar bir daha geçmez üstümüzden
ıslatmaz bizi o sıcak yağmur
ıskalamaz artık bizi o keskin sözler
sen söyle bütün bunları
çarpılıp çıkılmaya alışık bir kapı gibi dim dik söyle
elanın beladan farksız oluğunu anlat
ağlamakla p/uslanmayan gözlerini
bir ihtimal ki anlat ona hatırlasın
üstüne basıp geçtiğini..

(III)

ne çok şeyi anlatır gibi sus sonra
bütün yankılanası şeyler adına
bırak kulakları tanrıyla konuşsun:
"göz kapakları var da Tanrım,
kulak kapakları neden yok?" desin
kan-durmaz kesikler açası sözlerin
çınlayıp dururken aklında..

ona kalırsa -ki kalır- tutukluk yapmayan bir silah gibi
haykırır bütün bunları
göz bebekleri iki mermi çekirdeği
dili tetiği çekerken, titremez yüreği
kendi yoluna gitmene dahi izin vermez
yıllar sonra bile sızlayan yarası
Tanrım diyen sen olursun bu defa
Tanrım, bir deli aşk düşürdün kalbime
kırk ayrılık çıkaramadı..



Not:
bazı insanlar sevmeye hiç gelmiyor
bazı insanlar hiç geri gelmiyor
bazı insanlar hiç bile değil artık

17:59 09.10.2016