Yanlızca Sitem
Kalemim tükendi elimde yazmaz oldu.
Dostan bir selam bile gelmez oldu..
Kapanmış kapılar kilidi açılmaz oldu.
Bu dünyanın kahrını hep benmi çekeyim..
Dağların tepesindeki karlar gibiyim.
Dalında sararıp solan gül gibiyim.
Rüzgarın ardından kopan fırtınayım neyleyim.
Bu dünyanın kahrını hep benmi çekeyim...
Karanlığın üzerine güneş doğar mı?
Tarladaki ekin susuz büyür mü?
Ağlayan bebek ninnisiz uyur mu?
Bu bozuk düzenin kahrını hep benmi çekeyim...
Yoruldum bitmez hasretini çekmekten.
Bozuk düzen yorulmadı dönmekten..
Görürmüyüm güzel günler, ahhhh; ölmeden.
Bu dünyanın kahrını hep benmi çekeyim..
Kahıra dur demenin zamanı gelmiş geçiyor..
Karanlığa güneş doğsun,tam zamanı..
Sitemler bitmesede yaşanılası olsun ömür..
Aydınlık günler diliyorum🙂
Tülay hanım çok güzel anlatım hüzün gemisi yolcularıyız hepimiz içimide şairlik varsa dimi.....sevgiler