Yansımacı

Büyülü bir merdivenden çıkıyordum
İçeri girdiğimde soğuk bir loşluk
Sonsuz gölgeler içinden çıkan renkler
Renkler ve sen...

Solgun bir ihtiyar gibiydim seni süzerken
Saçların dağınık, gözlerin buğulu
Küçük bir gülüşün içindi bu beste
Kokusu ilkbahar gibiydi
Ve her anı için ölürdüm...

Yazarken tüm kaderi ellerimle
Kalemimden çıkan bir şehvet
Ve bir nefret
Bir yansımaydı bu
Karşı kıyıda görünen başka biri vardı
Bu puslu ormanda bir de sen
Ve ben, yansımacı....

Tanırsın belki
Korkularındım ben senin
En köklü isteksizliklerin
En acı histeriklerin
En korkunç nefretin
Ve belkide ölümündüm...

Yada hayatın !
Başlangıçların
Değişimlerin
Ve belkide yansımaların !

Tanırsın beni, yansımacı....