Yaprak Ve Meyve / İnsan Ve Salih Amel

Birazdan gelip kaldıracaklar yerden
Yeşil yeşil baktı ağacın en tepesinden.
Çok üzülmüştü küçük tomurcuk
Daha yeni yeni görmüştü,
Doğmak ölmeye hazır olmakmış.

Çırpıntı tuttu kalbini
Sanki yerinden çıkacak.
Daha cenaze alayı kalkmadan
Kendi de yemyeşil çimenlere dalacak.

Dur dedi,
Sevgiye boğulacaksın
Bu kadar açılma yüreğim
Değerini anlayacak
Yürek hemen bulunmaz
Aşk dediğin sınanmadan/bulanmadan,
Durulmaz.

Yeşiline yeşil kattı
Onca yaprak arasından
Birine değseydi ne olurdu
Yaşamın renginden renk alırdı.

Rüzgar esti dal yoruldu
Hayat dediğin bir meyve ki
Yaprağın getirdiğiyle büyür,
Ömür sermayesi erirken
Meyve dalında ağır ağır yürür.
Ahireti gördü yeşil yaprak
Yerde kuruyan kardeşine bakarken
Erdiğinde toplayacak
Emaneti veren
Allah.

Amacı nedir bu yerin
Toprağın, göğün, ağacın
Kuruyup bir yaprak
Olmak mı harcın?
Haydi,
Ey her şeyin yöneldiği gerçek...
Aşkın olan aşkı bil,
Var oluş amacın Allah ile diril.

(Aralık 2010 İstanbul)