Yapraklar Dökülürse

Sararmış bütün doğa, hüzünlenmiş galiba
Renklerden resmi geçit , düzenlenmiş galiba

Alev gibi yanan var, kimi sapsarı olmuş
Sararan tabiatla, sanki yüzlerde solmuş

Yapraklar ölü gibi , hep yerlere yayılmış
Göz alan yeşillikler, artık çöpten sayılmış

Kuşlar bile terketmiş ,bu çıplak ağaçları
Artık barındıramaz, doyuramaz açları

Korumak istersin hep ,bu zavallı kuşları
İçin sevgiyle çarpar, görünce bakışları

Bu ağaçlar özlüyor, neşeli şakıyışı
Mevsimler değişince, bitecek arayışı

Yine de durur dimdik, arşa değer o başlar
Biliyor en sonunda, yeniden bahar başlar

Ne kadar aynıyız biz, şu kuşlar ve insanlar
Pul için kul olurlar, sızlamaz hiç vicdanlar

Varsa elinde aşın, üşer başına kuşlar
Bulamazsa kaçarak, sonunda seni dışlar

Ereceğiz feraha, sonsuza sürmez kışlar
Utanmadan gelirler, yine hanende kışlar

Dokunma yüreğime , acıdan kıvranıyor
Yüzüne her güleni, gerçek insan sanıyor

Kış ayazında bile, baharı içmelisin
Karşılıksız sevecek, dostunu seçmelisin