Yapraklarım Dökülüyor Yoksa Son Bahar mı Geldi Anne

Allı, morlu Düşlerden Uyanıyorum Yine,
Yine , Elimde, Umutlardan birdemet...
Gözlerinin, Rıhtımında, Demirlemiş ,Zamanlar

Sana sığınıyorum ,Yine ,,Çıkmazların Kuytusunda,
Engüzel Yıllarımın En Çocuksu Çağlarında......

Karanfil Kokuyor, Yüreğin Anne ,
Belki Yaşamın Küllerinden ,Belkide Uhtelerin ,Kalıntısı.
Bir ,Biz Ağlıyoruz, Gelecek Zamanlara,
Zaman İçinde Çürüyen, Damarlarımdaki, Akan Kanlara......

Tut Ellerimden ,Anne , Tut Bırakma Beni,
Boğuyor Yüreğimi , Bu Şehrin ,Sessizliği.
Hep Buğulu Camların Ardına Gizleniyor ,
Gelecek Adına Kurduğum, Bir Gösterimlik , Oyun Sahneleri......

Gecelerin Sessizliğini , Bölerken Bir Tren Çığlığı,,
Yarı Uyanık, Meydan Okuyorum Hayata..
Düşünceler İçinde, Bakarken, Boş Duvarlara,
Sen Geliyorsun Usulca ,Yatağımın Hemen , Baş ucuna...

Anlat, Anne ,Anlat , Bana .Masalların ,En Büyüğünü.
Beraber Kırlarda , Gezdiğimiz O Güzelim, Mesut Günü.


Rüyalara Dalıyorum Yine Anne,
Baharların,Yazların,Ve Kelebeklerin Ardından Koşarken ,
O Minicik Yüreğim..
Yine , Kasırga Geliyor, Umutlarımın ,Bir,
Gölge Misali Üzerine..

Çırpınırken Gövdem ,Sahipsiz,Kimsesiz ,Tek Başına,
Bir Ses Yankılanıyor, Yatağımın Hemen ,Baş Ucunda,,
Bu günde Umutla Açıyorum ,Göz Kapaklarımı,
Sonra Sayıyorum Bir, Bir Dökülen ,Yapraklarımı....

Nezaman Bitecek , Anne Nezaman ,
Son Bulacak Bu Hazan Mevsimi....
Söyle,, Bana Anne,, Söyle,
Daha İlk Bahar ,Gelmedimi..............













Bu Şiirimi ,Bu Özel Günde .Lösemi İle Mücadale Eden O Kocaman Yüreklere Armağan Ediyorum.Ne kadar da, Onların Acılarını Onlar Kadar Anlayamasam da ,Yüreğimde Hissediyorum.Ve Hepsine Acil Şifalar Diliyorum...