Yapraksız Ağaçların Arasından Bir Islık

kadındım
toz içine ufalandım
korktum sonra bir üfleyen olacak diye
beni köşeli insanların geleceğine


tüm ilahilerin
bir kitaptan olduğunu anladığım vakit
dinledim annemi
sıkarken boğazımı karanlık
efsunlu ninniler öptü gözlerimi
uyandım sonra babamın kabusunda


babam
o ruh çiğneyici adam
çocukların toplarını patlatan
soran 'tanrı size yeni bir top alır mı?'
ve sonunda o da anladı
kendi topu patladığında
yol suçlamak da ne
bir kalp ruha gitmek istemişse
hiçbir ağacın yaprağı tam değil
ve bir ağaç bunun için rüzgara küsmemişse


işte böyle böyle
sıyırdım gölgemi duvarlardan
ve inananı olmayan o pürüzlü dualardan


bir adamdan diğerine
aslında olduğumu sandığım o yerlerde
hiç olmadığım için vardım, dardım belki de
bir etin ötesinde de verimli
inandım
çünkü her parlak söz
bana mutlu bir şafak verdi


tekti içimdeki hayvan
peki kim onu bir ağrıyla çiftleştirdi
bedenim tanrının iradesine itaat ederken
ona kim öl dedi
çok yakında ama en uzak iki olmak
bizim gibi daha kimlerin kaderiydi


bir çiçekten diğerine
polen ticareti yapan şizofren arılar içinde
fısıltılı bir gururdum
dururdum kovanım boş
sonra tanrı beni baştan yarattı
çünkü gurur, kibire arktı
ve beni baştan yaratan tanrı
onları da baştan çıkaracaktı


çırılçıplak bakarken aynalara
ve o aynalardaki bücür yansımalara
korkunç içi boş sesler
lastik omurgalar ve gözenekli sevgiler
dokundum
sonra senin yerine koydum
ve senin yerine koyduğum o adamlar
sen duymadın ama hep seni çağırdılar


duymadın
örttüm üstünü aynaların
aynalar
onlar ki suretimin mütevazı hizmetkarları
evet, siz kokan çarşaflarla gizledim onları
öldü çünkü dedim
sevişmek öldü
sütlü sabahlar
ve göğsüne güldüğüm o adamlar
hepsi öldü
ama köklerinin daha topraktan öğrenecekleri var


şimdi herhangi bir kilisede
yakılan bir mumum kendime
ve hepinizin iyi dilekleri içimde erimekte


mç-jir