Yâr Bana Bir Eğlence

İnsan ilk sınavını kelimeyle kazandı;
Mayalandı fıtratı meleklerin önünde;
Gönlünce yaşıyorken eşsiz mâverâsında,
İçini sızlar buldu günâhının dününde.




Sanki başka bir benlik bağrında palazlandı,
Ölümsüz hâyatının sezgisine nazlandı;
Arzuların dumanı tüterken ince ince,
?Gönder? dedi, ?eyy Tanrı'm, havamda bir eğlence! ?




Yaradan'a sığınan Adem'in toprak yanı,
Daha o dem seçmişti ölümlü dünyâsını,
Cismine hasret kalan yeryüzü rüyâsını.




Cennette yâr sohbeti, gör, nelerin bedeli!
İnsan kendi istedi, bu cehdi, bu cedeli.




Bak (!) , hâlâ dumanımız tüter de ince ince,
Gölgemiz aşka gelir hâyal perde gerince
Ve Karagöz seslenir: ? Yâr, bana bir eğlence!
.....................................Yar bana, bir eğlence...?





* Yâr : Sevgili
* Yar : Uçurum